Werken na je 50ste, is het wel nog plezant? Terwijl de ene vijftigplusser nog volop aan zijn carrière bouwt, telt de andere al compleet uitgeblust de dagen af tot hij eindelijk zijn werktenue aan de haak mag hangen. Maar hoe zit het met de algemene tendens? Is de gemiddelde vijftigplusser gelukkig op de werkvloer? Wil hij nog promotie maken of liever uitbollen? In welke mate kijkt hij uit naar zijn pensioen? Om een antwoord te geven op die vragen, organiseerde vacature.com een enquête bij 813 werkende vijftigplussers, representatief voor Vlaanderen.

De belangrijkste cijfers: 49% van de respondenten vreest financiële problemen te krijgen wanneer ze op pensioen gaan.
De band met de collega’s is bepalend om wel of niet langer aan het werk te willen blijven. 44% van de 50-plussers die geen goede relaties heeft op de werkvloer wil sneller op pensioen, tegenover 28% die wel een goede band heeft met de collega’s.
58% van de respondenten vreest nog langer aan de slag te moeten blijven.

Als ze het zelf voor het zeggen hadden, dan vertrekt 41% van de werkende vijftigplussers volgende maand al op pensioen. 30% zegt héél sterk uit te kijken naar het pensioen (waardecijfer 9 op een schaal tot 10). Vooral lager opgeleiden zien hun pensioen gretig tegemoet (33%, tegenover 22% van de hooggeschoolden). Deeltijdse werknemers tellen feller af dan voltijdse (35% versus 27%). Hetzelfde geldt voor arbeiders (36%) in vergelijking met bedienden (31%) en ambtenaren (23%). Ook de bedrijfsgrootte speelt een rol. 33% van de medewerkers in grote bedrijven (> 500 werknemers) verlangen erg naar hun pensionering, tegenover 22% van de respondenten die in kleine organisaties werken (1 tot 49 werknemers).

Leidinggevenden zijn dan weer een stuk minder happig om ermee te stoppen. 22% kijkt erg uit naar zijn pensioen, in vergelijking met 32% bij werknemers met een niet-leidinggevende functie. Opvallend: 8% van de bazen wil nog absoluut niét op pensioen en geeft dat vooruitzicht een 0 op 10. Ook wie een goede band heeft met zijn collega’s blijft graag wat langer werken. Maar liefst 44% van de vijftigplussers die geen goede relatie hebben met hun ambtgenoten droomt er al van om thuis te mogen blijven, tegenover 28% van degenen bij wie de sfeer wél goed zit.

Jobtevredenheid

Is de vijftigplusser wel nog gelukkig op het werk? De overgrote meerderheid kennelijk wel. 85% haalt voldoening uit zijn taken, 75% vertrekt ’s morgens met plezier naar het werk. Het werk wordt wel iets zwaarder ervaren: de meeste vijftigplussers (68%) voelen zich minder fris dan pakweg twintig jaar geleden wanneer ze thuiskomen van het werk.

Daarnaast schept de ‘seniorrol’ extra voldoening: 66% van de respondenten geeft aan vaker om advies te worden gevraagd dan vroeger en 70% van de vijftigplussers neemt regelmatig een coachende rol op naar jongere collega’s toe.
Onrust over pensioenbeleid

Is het dan gewoon kwestie van de vijftigplusser zo gelukkig mogelijk te houden om hem langer aan het werk te houden? Dat is te kort door de bocht, vindt Luc Van Ootegem, professor sociale economie aan de Universiteit Gent, die de enquêteresultaten analyseerde. “Tevredenheid is een heel subjectief en moeilijk te doorgronden begrip,” aldus professor Van Ootegem. “Als iemand met een bepaalde ziekte bijvoorbeeld zegt tevreden te zijn met zijn leven, spreken we in de literatuur van physical condition neglect. Die persoon moet zich tenslotte wel bij zijn ziekte neerleggen, hij kan er toch niets aan veranderen. Dat kan je doortrekken naar onze arbeidssituatie. We hebben soms geen alternatief, we moeten wel gaan werken. Dus mensen passen zich aan en proberen zichzelf tevreden te stellen.”

Het is ook niet volledig een positief verhaal. Zo blijkt bij de respondenten wel degelijk een grote onrust en verwarring te bestaan over het pensioenbeleid van de regering. 80% van onze respondenten is ervan overtuigd dat de regering de wettelijke pensioenleeftijd nóg omhoog zal trekken. 58% vreest nóg langer aan de slag te moeten blijven dan gepland. En 49% van de respondenten vreest in financiële problemen te komen wanneer ze uiteindelijk op pensioen gaan.

Professor Van Ootegem begrijpt de ontstemdheid. “Als je al dertig jaar werkt met het idee dat de eindmeet op je 65ste ligt en die wordt plots verlegd wanneer je er bijna bent… Dan ben je vanzelfsprekend niet blij. Om die reden worden pensioenhervormingen meestal gradueel ingevoerd. Maar nu blijven de spelregels steeds veranderen tijdens het spel. Er is ook veel onduidelijkheid, angst en onzekerheid over de voorwaarden en de hoogte van het wettelijk pensioen. Dat is een belangrijke bijkomende reden voor gemor.”

Bron : vacature